SEXUO E GENRO EN IDO: HISTORIALA PERSPEKTIVO E MODERNA TENDENCI

Fonto: Wikipedia

On savas, ke en 1907 Ido heredis de Esperanto la neyusta sistemo pri “maskulismo”, qua konfundis implicite la nomo di speco al nomo di lua maskulo (lore nomata maslo, til 1912) e formacis la feminalo de olca.

Segun ica sistemo, exemple, avo, onklo, patro, puero, viro implicite judikesis kom vorti nur maskula. Por formacar la feminalo, on simple adjuntis a li la sufixo -in: avino, onklino, patrino, puerino, virino. Lore la linguo ne povis uzar tala nomi kom sexuale neutra, do on mustis sempre indikar la sexuo, mem kande to esis nenecesa o nekomoda...

Ica sistemo, quan on sentis ne nur neyusta ma anke nekomoda, produktis ofta kritiki e diskuti. Sur la pagini di Progreso aparis multa propozi, quin on longe e detaloze debatis. Dume, en 1912 on adoptis la vorto matro «apud patrino kun la sama senco» (Progreso 48, p. 690). Tamen to esis nur detalo, qua apene chanjis ulo, nam la tota sistemo restis senequilibra e neyusta.

Tandem, ye la 29ma di aprilo 1913, la Akademio decidis «definitive, ke la substantivi generale signifikez nedeterminata sexuo» ed adoptis «unanime e definitive la sufixo ‑ul‑ por indikar maskula sexuo». Ica du historiala decidi (n-ri 1089 e 1090, rispektive) publikigesis en la numero 62 di Progreso, en junio 1913 (p. 212).

Ne omna anomalaji, tamen, desaparis. Exemple, en la nova sistemo, viro divenis vorto maskula, de qua on ne plus darfis derivar virino, ma mankis propra vorto por expresar la senco «adulta homino», t.e. mankis la vera feminalo di viro. Pluse, restis la vorto matro kom «sentimentala equivalanto di patrino» (Progreso 71, 1913, p. 535), ma patro duris esar epicena, malgre la kontrea exemplo di la Latina e di omna Romanala lingui, en qui ica sam-origina vorti esas sexuale markizita. Kelki pledis por patro maskula, analoge a matro, ma Couturat pasionoze objecionis, ke to esus ecepto «shokanta», qua kolizionus kun filio, kuzo, onklo e la cetera epicena vorti expresanta parenteso (Progreso 72, 1914, p. 591).

Malgre la mencionita nesimetraji certe eskartinda, Couturat ne hezitis enuncar yena triumfal deklaro:

«Kande on konsideras la desfacilaji, la neklaraji, la anomalaji e la ecepti, quin ta tedanta questiono di la genri produktas en nia lingui, on mustas konfesar, ke nia nova sistemo esas vera liberigo de omna ta tradicional impedili; yes, ol konstitucas la maxim granda progreso, quan la Linguo facis forsan depos l’epoko di la kaverni: nam la tradicionala “maskulismo”, qua identigas konstante ed implicite la nomo di la speco a ta di la maskulo, evas de ta prehistoriala tempi, en qui la homulo dominacis per la violento e teroro lua kompatinda kompanino, o plu juste lua sklavino.» (Progreso 72, 1914, p. 592)

En la nova sistemo di Ido il fiere vidis – e tre juste, nam ico eventis en 1914, do nur 11 yari pos la fondo di WSPU (Women’s Social and Political Union) en Britania! – «granda pazo adavane en l’evoluciono di la lingui, e decidigiva avantajo por nia linguo kompare a la ceteri, natural od artificala.» (samloke, p. 593)

Tamen la problemo pri manko di vera feminalo di viro desaparis erste en julio 1922, kande l’Akademio adoptis la vorto muliero kun la senco «adulta homino (simetrajo di viro)», samtempe repulsante femno e frauo, quin on propozabis por ta senco (Mondo 7, 1922, p. 226), e la nesimetreso di patro/matro duris til 1928, kande l’Akademio tandem decidis admisar, ke patro «esez uzata kom korespondanto mem sexuala di matro» (Progreso 83, 1931, p. 127), ed aprobis la vorto genitori kun la senco «D Eltern, E F parents (père et mère)» (samloke, p. 129). L’adopteso di genitori evidente posibligis uzar anke la singularo genitoro kun la senco «patro o matro», vorto tre utila e komoda, mem nekareebla en texti yurala (nun on ya ofte parolas pri familii monogenitora) e simila.

Regretinde l’Akademio decidis pri patro erste pos ke aparabis en 1925 la famoza KGD (Kompleta Gramatiko Detaloza) da Louis de Beaufront, en qua on do povas ankore nun renkontar l’arkaika vorti patrulo e patrino (exemple, § 12, p. 22)...

Rezume, en 1928 la linguo Ido abutis tandem al nuna sistemo, konsistanta ek epicena vorti por omna animali (do homi e bestii), de qui on povas reguloze derivar la rispektiva maskulali (per la sufixo -ul‑) e feminali (per la sufixo -in‑). Paralele, ed eceptale, la sistemo admisas anke tre poka vorti maskula (eunuko, kavaliero, patro, maskulo) e femina (damo, damzelo, femino, matro, matrono, muliero, subreto), quin justifikas forta motivi historial e social.

Semblis do, ke omno esas en bona ordino e ke la existanta sistemo kontentigas omna bezoni. En 1964 aparis la unesma (e til nun unika) kompleta Ido-dicionario (t.e. vortolibro monolingua prizentanta omna defini en Ido), da Marcel Pesh, en qua on povas lektar i.a.:

«genro. (gram.) Formo specala, uzata da ula lingui, por distingar la enti maskula, la enti femina e la kozi sensexua.» (p. 191)

«sexuo. I Karaktero organala naturala, qua interdistingas la maskulo e la femino. – II. Ensemblo de la karakteri organala, pensala, morala, qui interdistingas la homulo e la homino. – III. La ensemblo de la individui di ta o ca sexuo.» (p. 522)

On povas do konstatar, ke che Pesch la defino di genro mencionas nur la gramatikala feldo, quon cetere agis omna lora dicionarii di lingui nacional. Tamen, nur 9 yari antee, nome en 1955, la Nov-Zelandana sexologiisto John Money (1921-2006) propozabis terminologiala distingo inter sexuo biologiala e genro kom rolo. De lore experti ne cesis explorar, studiar e teoriifar pri ca temo. Nun on generale aceptas, ke genro esas ideo abstrakta ed extreme komplexa, quan on mustas dicernar e distingar del tradicional koncepto pri biologial od organala sexuo. On konceptas genro kom ulsorta «sexuo dil cerebro», o sexuo mentala-sociala, qua pleas determinanta rolo di identeso che singla koncernato. Kelki konceptas genro kom kontinua spektro, en la extremaji di qua situesas la genro maskula e la genro femina, qui korespondas al tradicionala koncepti pri sexuo maskula e sexuo femina. Tamen inter la du extremaji, inter lo maskula e lo femina, trovesas senfina opcioni o varianti, ed en certena cirkonstanci la genro di certena individui ne koincidas kun lia sexuo biologial, e konseque li qualifikesas kom personi transgenra, o transgenrani, quankam ne omni asentas ica terminologio.

On do darfas parolar pri “genro personal”, ed on mencionas mem personi, qui experiencas multopla genri o parti di multa genri. On parolas pri personi pluragenra, multagenra, ambagenra, bi/trigenra, omnagenra, edc. La kapableso tale movar alonge la genro-spektro nomesas “fluideso”. Tamen certena personi ne asentas la modelo di genro-spektro, nam li sentas su absolute sengenra. On dicernas anke genro-identeso de genro-expresado, nam lo expresata ye genro-nivelo dependas anke de altra faktori kam nura identeso, exemple, anke sociala cirkonstanci povas determinar o kondicionar tala expresado.

Kontraste al tradicional bipola o binara sistemo, qua konsideris nur lo maskula e lo femina, do nur la du poli, la du extremaji, on parolas nun pri sistemo nebinara, ed ica vorto nebinara, quankam kelke neprecize, uzesas por qualifikar irga persono, qua ne identigas su kom nur maskula o nur femina. On parolas anke pri personi cisgenra, o cisgenrani, nome pri personi, qui sentas su komfortoza kun la genro asumita lor lia nasko, kontraste a personi transgenra, qui vivas exter sua expektata “genrolando”.

Nun la lektero certe questionos: quale omno ica koncernas Ido? Nu, forsan ne omni savas, ke recente fondesis mikra Facebook-grupo nomizita senbinara genro en linguo Ido. Regretinde la tota komunikado en ica grupo ankore facesas en la Angla, ma espereble ico esas nur provizora pazo vers komunikado tote en la Linguo Internaciona. Anke la vorto senbinara esas objecionebla, nam de binara, qua ya esas adjektivo, on formacas la vorto nebinara, same kam de utila on formacas neutila (ne senutila), edc.

En ica grupo, Ruksana Kapali propozis la nova sufixo -el‑ por karakterizar nebinara personi. Exemple, same kam on darfas dicar genitorulo (genitoro maskula) e genitorino (genitoro femina), on darfus dicar anke genitorelo (genitoro nebinara), e tale la tota sistemo divenus vere simetra e plene adaptita al nuna tempi ed al moderna konceptado pri genro e nebinareso.

Semblas a me, ke Ruksana Kapali esas tote justa. La linguo Ido ne estas fixa rigidajo o klozita sistemo. Ol esas apertita, od adminime apertebla, sluzo, qua darfas, povas, devas o mem mustas aceptar nova flui, fresha idei e moderna koncepti. Ido ya esas linguo di progreso, linguo qua existas en la mondo e por la mondo, por la personi qui deziras e decidas uzar ol por irga skopo. La nuna koncepto pri genro e nebinareso semblas esar esencala por konsiderinda nombro de nia kunhomi, ed Ido ne povas ne akompanar la moderna tendenci e la evoluciono di la mento homala. Pro to me opinionas, ke Ido ya bezonas e devas enkorpigar nova sufixo por ica skopo.

Tamen la formo dil sufixo ne darfas esar arbitriale o kapricoze selektita. En la diskuto qua sequis la prizento dil propozo, Hans Stuifberben unesme questionis la propozinto pri la origino dil propozata sufixo e, ne recevinte klara respondo, il tre juste objecionis, ke Ido-sufixi ordinare derivesas de altra vorti. Il donis kom exemplo la sufixi ‑in‑ (derivita de femino) ed -ul‑ (derivita de maskulo) e pose mencionis anke la sufixi -eg‑, -es‑, -esk‑, ‑ey‑, ‑iz‑, ‑uy‑, di qui il donis supozata etimo, quankam ne sempre korekte.

Hans esas tote justa. Ne nur singla sufixo, ma anke singla prefixo od irg altra Ido-radiko esas derivita de altra vorto, sive per simpla adapto ortografial, sive per rikonocebla oportunigo (ordinare kurtigo). En certena kazi l’etimo esas facile e quik rikonocebla (exemple, il, el), en altra kazi ol ne esas tam evidenta (exemple, ol), ma la origino di radiko sempre esas “retrotracizebla” e trovebla per filologiala komparado ed analizo. On ne simple propozas ulo “ek la aero”.

Pluse, la propozata sufixo ‑el‑ havas duesma grava desavantajo: quankam ol vizas indikar nebinara persono, ol tamen esas samforma kam la pronomo el, qua ya indikas binara femino! To esas nekonvenanta ed evitenda, segun me.

Pro to me opinionas, ke oportas propozar altra sufixo kam ‑el‑, nome, sufixo kapabla oportune expresar nebinara persono, e samtempe tote nekonfundebla ad altra sufixo od irga radiko ja existanta. Por agar lo, me departis del vorto genro, qua ya judikesas kom absolute esencala en la temo nun traktata. De ica vorto on povus extraktar du nova elementi por expresar importanta koncepti pri nebinareso:

(1) La komencolitero di genro, t.e. g, esas apta por formacar la nova pronomo gu (analoga ad ilu, elu, lu, onu, su), per qua on povus expresar nebinara persono. Tale ni havus yena pronomi por la triesma persono singulara.

il(u) por binara maskulo

el(u) por binara femino

gu por nebinara persono

lu por irga persono, binara o nebinara

La pluralo di gu esus gi, same kam la pluralo di lu esas li.

(2) La bilitero, qua sequas g en la vorto genro, t.e. en, esas apta por formacar la nova sufixo ‑en‑, per qua on povus expresar nebinara persono en vorti sufixizita, exemple:

genitorulo    = genitoro binara maskula  (= patro)

genitorino    = genitoro binara femina    (= matro)

genitoreno   = genitoro nebinara

genitoro      =  irga genitoro (maskula, femina o nebinara)

Tale kompleteskus – yuste ed equitatoze – la simetreso dil Ido-sistemo. Dum multa yari – precipue dum la komencala yari dil Ido-movemento – on missupozis, ke Ido vizas ektronigar Esperanto e lurar Esperantisti ed altra interesati per fanfaronado ed ostentado. Tamen ne. La vera misiono di Ido esas divenar la maxim perfekta, la maxim yusta e la maxim embracema linguo en la mondo. Ol esas libera de kateni, posedante tamen solida e fidinda bazo, qua esas kapabla harmonioze kreskar. Pro to ol povas – e devas – konstante adaptesar a nova cirkonstanci, ad altra pensoflui. To evidentigas unplusafoye lo bona di lua konstrukteso, la saneso di lua principi.