Obstakli ed
entravi en la laboro bibliografial
Nun me (same
kam Tiberio Madonna) kunlaboras kun Tazio Carlevaro por aktualigo di Bibliografio
di Ido, di qua aparis til nun du edituri: 1999 (papera) e 2015 (dijitala). Ica
duesma edituro, malgre la datizo, ne inkluzas verki aparinta de pos 2000,
regretinde. Or de pos 2000 editesis sat multa Ido-verki, precipue dum la
periodo 2017–2019, kande aparis rekordala nombro de Ido-verki original e
tradukita. Pro to, ica laboro bibliografial esas sat desfacila, komplexa e
tempivora...
Tamen oportas
dicar ke, dum explorar, on anke trovas gemi e perli. Yen, exemple, Epistolaro
da Ido-poeti (2019), surpriziva kolekturo de 52 letri skribita
da du magna Ido-skripteri: Andreas Juste (1918–1998) e Louis Pascau
(1913–1983). Quale vi savas, en mea antea
blogajo me parolis detaloze pri ca verko recente deskovrita.
Nu, la
precipua desfacilajo di la laboro bibliografial esas la manko di kompleta o mem
konkreta datumi pri sat multa verki. Mem kande la verki mencionesas en Ido-revui,
ofte mankas ta od altra datumo (editerio, edito-yaro, pagino-nombro, edc).
Kande on konsultas anciena periodali, la situaciono esas mem plu problemoza,
nam olim on havis la kustumo anuncar la aparo (preske sempre balda...) di verko,
ma pose mankas konfirmo pri fakta editeso. Do bibliografiero sempre hezitas kad
ita od altra verko esas inkluzebla... Exemple, en ica sito dil Idisti Britaniana abundas
question-punti e montresas trifoye la indiko “balde aparos” koncerne anciena
verki...
Egarita
manuskripto e luro da naturalismo
Altra
problemo esas la t.n. manuskripti. Exemple, en Progreso 1967/218, p. 4,
on lektas:
“Ni recevis
de nia devota sdno Rui Rabelo Mariano, profesoro en gimnazio statala en
Brazilia, manuskripto di lua importoza laboruro vocabulário básico
tri-lingua: angla, portugalana ed Ido. Ca vortaro sorgoze preparita por la
Ido-lernanti esos maxim utila; esas dezirinda ke lu povez editesar. Sro
Mariano anke facis adaptado por la linguo portugalana ek la manualo da de
Beaufront.”
Nu, ica
notico mencionas du projeti, una ja konkretigita, adminime sub la formo di
manuskripto (kredeble sendita kom fotokopiuro al redakterio di Progreso),
ed altra ankore en la bela regiono di intenci (o revi, o mem iluzioni). Nu, quon
divenis ta projeti? Pri la Portugalana adapturo dil manualo da Beaufront me
trovis nula traco. Probable ol ne editesis, nam on savas ke Rui Rabelo
Mariano pose luresis dal naturalista sireno: en 1991 aparis ya lua Gramática
de interlingua em 30 lições com exercícios e vocabulário útil (Brasília:
União Brasileira de Interlingua, 56 p., ISBN85-85453-01-X), nun quiete stacanta
sur libroza tabulo en Biblioteca Nacional en Brazilia (koto
VI-199,6,16,n.2) ed anke pululanta en plura anguli dil silvo dijitala. E quon divenis
la trilingua lexika manuskripto? Dum la sat longa periodo 1962–1982 Progreso
redaktesis da du fratuli: Georges Moureaux (1914–1982) e Roger Moureaux (?–1989).
Un de li, o li amba, do recevis la manuskripto. Quon olca divenis? Nu, me tote ne
savas qua (o qui) heredis la paperi e dokumenti di le Moureaux. Maxim probable
la manuskripto egaresis. Tamen ol ne egaresabus, se ULI disponus central arkivo
(analoga ad olta dil olima Ido-Centrale e dil nuna Ido-amiki, amba en Berlin),
do arkivo qua ne dependus de privati, arkivo qua restus en la sama loko e
netushebla pos la transpaso da ita od altra redaktero, o da ita od altra
oficero, arkivo quan ne disvendus o mem destruktus familiani savanta absolute
nulo pri la valoro di nia linguo e di nia verki. Tamen ni ankore indijas tal
arkivo, ho ve, e pro to egaresas e perdesas tante multa dokumenti importanta e
neremplasigebla. Quala disipo di energio! Precize lo kontrea dil precipua skopo
di Ido...
La humana
ciencozo diletanta l’Araba
En altra
numero di Progreso, mem plu anciena (1965/212, p. 6), on lektas plusa
surpriziva notico:
“Serio de
dekduo de libreti ilustrita por la skolani, en Ido ed Araba linguo, editesis da
Dar Maktabat El-Aftal, 28, Al Bustan Str., Kairo. (La unesma araba editerio por
la edukeso dil pueri en la domeno dil literaturo.)”
Nu, ca-foye
parolesas ne pri kimero, ma pri realajo, pri libro-serio reale publisita, ma ube
trovar ta libreti? Qui kompris li? Qui juis li? Quale on komendis li? Progreso
ya donis nula indiko pri la maniero komendar li. Advere, mankas efikiva
informo-fluo en Idia, ol sempre mankis, e mem nun, en nia komputerizita socio,
ni subisas tal problemo... Anke pri la tradukinto Progreso dicis nulo.
Tamen en la duesma edituro di Bibliografio di Ido on lektas yena refero
(p. 86):
Araba
rakonti tradukita ad Ido da Samia Al Azharia Jahn. Hoting /1965/: Sueda
Ido-Federuro. 53 p. [CDELI: Li EW 14]. 12 kayereti. [IEMW: 709.049.B; RH:
265/73].
Nu, parolesas
pri “12 kayereti”, ma advere lo editita dal Suedi esas nur un kayero 53-pagina
(me havas fotokopiuro olim recevita de Alfred Neussner), qua cetere kontenas
nur 10 rakonti. Anke la pria
refero che la Wienana Espo-Muzeo indikas nur un tomo 53-pagina. En 2004 Fernando
Tejón ripublisis la verko che Editerio Krayono. Quankam ica edituro (deskargebla
hike), pro diferanta
formatizo, esas nur 33-pagina, ol kontenas la sama 10 rakonti e la prefaco dal
tradukinto.
Ka la indiko
pri “12 kayereti” koncernas samtitula verko qua trovesas che CDELI? Nu, me ne
savas, nam me tote ne sucesis ritrovar ol en la sito di ta Suisa biblioteko. Ka
la verko olim mencionata en Progreso havas ula relato ad olca? Me anke ne
savas. Me ne povas agar altro kam konjektar... Tamen esas emfazinda ke Araba
rakonti anuncesis precize en la sama numero e sur la sama pagino di Progreso
kam la dek e du “libreti”, en la nemediate antea paragrafo. Do probable
parolesas pri du diferanta verki...
Nu, fortunoze
ni savas la nomo dil tradukinto di Araba rakonti: Samia Al Azharia Jahn.
En BI (Bibliografio di Ido) mencionesas (p. 86) altra verko
tradukita dal sama persono: Abou Kharboush, la sultano di la simii, da Kamil
Kilany (كامل
كيلاني, 1897–1959),
Egiptiana skriptisto judikata kom pioniro di infantala literaturo en la Araba. Ica
verko editesis da Dar Maktabat El-Atfal en Kairo, en 1965, segun BI (1964
segun la Wienana muzeo hike,
ma 1965 semblas esar preferinda). Danke al heredajo di Andreas Juste, kompetente
e zeloze klasifikita e konservata en la Wienana muzeo, nun ni savas ke la magna
bardo recevis exemplero kun dediko dal tradukinto: ”A nia kara Ido-poeto
Andreas Juste kun kordiala bondeziri, Samia Al Azharia Jahn, 1/9/1965”
(videz hike).
Precize pro ica dediko me opinionas ke 1965 esas plu probabla kom edito-yaro
kam 1964. Nu, la verko dume exhaustesis e divenis mem rarajo bibliofilal, po
qua ica
Germana brokanterio postulas 83,45€!
Fortunoze, per
mea exploro, e tote hazarde, me povis deskovrar
plusa verko da Kamil Kilany tradukita del Araba ad Ido, pri qua me nultempe
audabis o lektabis: Simsima, serio di rakonti, anke editita da Dar
Maktabat El-Atfal. Po ica verko, di qua indikesas nek la edito-yaro nek la nomo
dil tradukinto, la sama brokanterio postulas “nur” 73,60€ hike...
Semblas do ke Ido-libri esas bona kolokajo! Tamen, parenteze, koloko-championo esas
altra Ido-verko, nome, Aviacado ed aeroplani (1910, do en Ido ankore kelke
arkaika), po qua ica
Franca brokanterio postulas ne min multe kam... 300 euri!
E qua esas Samia Al Azharia Jahn, qua tradukis certe Araba
rakonti ed Abou Kharboush e, tre probable, anke Simsima e mem,
qua savas lo, la dek e du “libreti ilustrita” aparinta che Dar Maktabat
El-Atfal? Anke pri lu me ne povis ne explorar... E me deskovris ke “lu” esas
fakte “el”, nam Samia Al Azharia Jahn apartenas a nia regretinde ankore tro mikra
(ma tre valoroza) galerio de skripterini. El naskis ye la 28ma di aprilo 1928
en Leipzig, Sachsen, Germania, de Arno Alfred e Hildegard Martha (Schüller)
Jahn. Samia Jahn esis studento che Universität Leipzig (1946–1949) e Karolinska
Institutet (1954–1968), famoza medicinala universitato en Suedia, e pose divenis
Ciencala Doktoro che Københavns Universitet (1951–1954).
Lua kariero profesional
inkluzas ofico kom lektoro en la fiziologiala fako di جامعة الخرطوم (Universitato di Khartoum, en
Sudan) en 1971–1975, periodo dum qua el divenis, en 1974, chef-exploristo en ta
fako. Yen altra rangi ed ofici quin el asumis pose: chef-exploristo en la
medicinala fako di National Council for Research, en Khartoum (1975–1977 e 1979–1983),
specalista konsilisto che Deutsche Gesellschaft für Technische Zusammenarbeit
(GTZ) en Eschborn, Germania (1983–1993), docisto en la injeniorala fako di Fachhochschule
Braunschweig/Wolfenbüttel en Suderburg, Germania, de 1991 til 2000, yaro en qua
el retretis.
 | |||
| D-ro Jahn docanta sua extraordinara aquo-purigiva metodo en Brazilia (1996). Fonto: Luís Cláudio Matos: Limpando a água de beber com a semente de meringa. Recife: AS-PTA 1998, 28 p. |
La precipua
specaleso di D‑ro Jahn esas aquo-purigo, temo pri qua el skriptis du fakala
verki: Traditional water purification in tropical developing countries:
Existing methods and potential application (Eschborn: GTZ, 1981, 276 p.)
e Proper use of African natural coagulants for rural water supplies:
Research in the Sudan and a guide for new projects (Eschborn: GTZ, 1986, 541 p.).
Olca konsequas de lua extraordinara deskovro, dum ke el laboris en Sudan, kun
la helpo da lokala mulieri, ke es posibla klarigar la slamoza aquo di Nil per uzar
pulverigita semini dil arboro Moringa oleifera kom primara koaguligivo.
Pri ta temo el skriptis anke multa artikli por diversa ciencala revui e docis
en plura landi, i.a. en Brazilia, di qua el labor-vizitis la Nordesto en 1996,
invitite da AS-PTA, neguvernerial organizuro sen profito-skopo, laboranta por
la fortigo di familial agrokultivo en Brazilia.
Ante la
intensesko di sua kariero profesional, Dro Jahn certe havis plu multa libera tempo
por konsakrar su a nobla hobii, ne nur ad Ido (precipue en la 60a yari), ma anke
ad Araba popul-rakonti generale, pri qua temo el skriptis tre dika tomo en la
Germana (Arabische Volksmärchen, Berlin: Akademie-Verlag, 1970, 567 p.).
Yen do ciencozo ne nur laboratorial, ma aganta anke sur la tereno, pri kozi
konkreta, helpanta sua kunhomi, precipue en landi subdevelopita, per util
experimenti ed efikiva deskovri, e pluse, nutranta sua mento (e juiganta samtempani
e posa generacioni) anke per fruktoza produktado literatural. Sequinda exemplo!
L’aventuroza
misionisto
Robert
Juigner (1917–2013), bokuzulo di Louis Pascau, esis katolika misionisto en
Chinia e Japonia e havis vivo interesiva e peripecioza (pri qua me skribos en
futura blogajo...). En Progreso (1977/251, p. 16) on lektas ke il “propagas
aktive nia linguo inter la geyuni dil nordal insulo Hokkaido. Lu tradukis ad
japona un de nia lernolibreti.” En posa numero (1980/260, p. 3–4) on
lektas: “Il esas misionisto en Japonia, qua facis enorma labori kompozante
Ido-Japoniana dicionario. Ton il finis, e ja komencis Japoniana-Ido dicionario”.
Nu, quankam asertesas ja en 1980 ke la lexiko Ido-Japoniana da Juigner esas
finita, tamen lua bokuzulo Louis Pascau, en letro sendita a Tazio Carlevaro ye
1982-04-26, informas ke ilta “jus parfinis vortaro IDO/JAPONA” (videz Epistolaro,
p. 59). Ka Pascau mismemoris, o ka koncernesas la konocata elastikeso di nia
adverbo jus? Nu, pri la inversa lexiko (Japoniana-Ido) Pascau informas Carlevaro
ye 1982-07-26 (do, nur tri monati pos l’antea letro!) ke “Patro JUIGNER
konfidis a me revizar la parto Ido de lua vortaro JAPON/IDO. Me balde parfinos
la tasko [...]” (videz Espistolaro, p. 62). Tamen pos du yari
on lektas en Progreso (1984/272, p. 3) ke la redaktero Roger Moureaux
“recevis de nia Samideano Robert Juigner l’unesma du kayeri di lua vorto-libro
Japona-Ido. / Oli kontenas 200 pagini, e cirkume sep od ok plusa kayeri
esas previdita por kompletigar la vortaro. / To esos tre ampla verko,
rezulturo di laboro imensa dum plura yari”. Pro quo Juigner sendis al redaktero
ulo ja sendita (o propra-manue transdonita) a Pascau? Ka ta lexiko esas finita
o ne? Konfuza situaciono!
Rezume, da
Juigner existas (od existis, ho ve!), kom manuskripti, Ido-lernolibro en la
Japoniana, Ido-Japoniana lexiko (certe finita) e Japoniana-Ido-lexiko (probable
finita). Quon divenis ica manuskripti? Me trovis nula traco pri oli en
konsultita biblioteki. Ka forsan nia Japoniana samideani povus helpar me per
plusa explorado per sua matrala linguo? Me predankas!
Surprizo-buxo
en Wien e plusa misterio
Fine, ma ne
marjine, oportas kelke parolar pri la skriptal heredajo di Andreas Juste, olqua
pos plura peripecii e kelka negociado trovis sua percheyo en la Wienana muzeo,
certe vizitinda. Ibe trovesas ne nur lua titule konocata (ma, ve, pro
exhausteso, apene lektata) verki, ma anke multa projeti, skisuri, manuskripti, mi-verki,
edc, ultre abundanta letraro certe explorinda. Tota trezoro vartanta studiemi e
voyajivi! Nu, senskopa e hastoza exploro per Interreto ja posibligas multa
surpriviza deskovri. Exemple, hike
mencionesas portfolio del periodo 1954–1958 kontenanta i.a. tri letri e 6-folia
manuskripto komencanta per “Un breve grammatica de Interlinguo pro lectores
(...)”. Kad Interlinguo esas mis(trans)skriburo vice Interlingua?
Ka Juste okupesis pri Interlingua ante selektir Ido? O ka la manuskripto esas
da altru? Advere, la heredajo di Juste kontenas anke manuskripti da altri,
exemple, hike
trovesas 20-pagina biografiala texto, da Jean-Louis Tesseyre (1886–1967/8),
datizita ye 1962, sub la kuriozigiva titulo Mea vivo: (Lektenda nur pos mea
morto). Trovesas anke Latina texti (videz la refero hike):
ka da Juste? E quon dicar pri ica
projeto pri Ido-gramatiko? Ka da Juste?
Nu, me ne parexploris
la heredajo, ma en lo explorita me trovis nula traco pri la t.n. triesma tomo
di Antologio dil Idolinguo, quan Juste mencionis en diversa okazioni e plura
loki. Tamen, en letro sendita a Carlevaro en januaro di 1994, Juste skribis: “Yen:
pos pluryara laboro me sucesis kompilar la triesma tomo dil Antologio: 1950–1970.
Vu trovos en ista mea kuverto la listo dil tituli e dil autori”. (videz Epistolaro,
p. 34). Ica anunco sequesas da impresiva listo de 94 verki da 51 autori.
Quala trezoro! Ube ol jacas nun? Ka Juste sendis la tota antologio ad ulu ante
sua transpaso? A qua? Plusa misterio!...
